BIAŁORUŚ
 Białoruś jest od 1991 r. państwem
niepodległym (po raz pierwszy w swej historii),
jednak pojęcie niezależności jest tam
rozumiane bardzo nietypowo. Ludność kraju, o
ile nie należy do którejś z mniejszości
narodowych, określa się częściej mianem
"miejscowych" niż Białorusinów.
Dlatego pojęcie świadomości narodowej można
odnieść do niewielkiego procentu ludności, a
wielotysięczne nawet demonstracje przeciwników
dyktatorskiej polityki prezydenta Łukaszenki,
jakie od czasu do czasu mają miejsce w Mińsku,
nie znajdują poparcia u większości obywateli
kraju. Białoruś pozostaje najtrwalszym reliktem
sowieckim w Europie - we wszystkich większych
miastach znajdują się nadal pomniki Lenina,
nazwy głównych ulic są niezmienne od lat, zaś
poziom życia przy braku reform gospodarczych
coraz bardziej się obniża.
TURYSTYKA
 Białoruś nie ma zbyt wielu
atrakcji turystycznych. Zabytki architektury nie
są tam liczne, infrastruktura turystyczna jest
słabo rozwinięta. Dodatkowo rozwój turystyki
ogranicza izolacjonistyczna polityka prezydenta
Łukaszenki. Najczęściej kraj ten jest
traktowany jako przystanek w drodze do Rosji. Za
najbardziej interesujące miasto kraju uważa
się pełne zabytków Grodno - miasto o
charakterze środkowoeuropejskim. Stolica kraju -
Mińsk - jest ofiarą gwałtownego rozwoju (w
ciągu 50 lat ludność miasta wzrosła niemal 7-krotnie)
lecz, w przeciwieństwie do prowincji, widać tam
pewne oznaki ożywienia gospodarczego.  Do miejsc
szczególnie interesujących dla Polaków należy
związany z Mickiewiczem Nowogródek, potężny
gotycki zamek w Mirze oraz kompleks
radziwiłłowskiej ordynacji w Nieświeżu. Po
stronie białoruskiej znajduje się większa
część Puszczy Białowieskiej, przekształcona,
podobnie jak w Polsce, w park narodowy.
MIASTA
Mińsk (Minsk)
Stolica Białorusi, położona nad rzeką
Świsłoczą w centralnej części kraju (1710
tys. mieszk.); główny ośrodek przemysłu,
centrum kultury i nauki.  Pierwsze
wzmianki o mieście pochodzą z 1067 r. W XII w.
miasto było stolicą księstwa mińskiego. Prawa
miejskie Mińsk uzyskał w 1499 r. W 1569 r. na
mocy Unii Lubelskiej miasto weszło w skład
Rzeczypospolitej. W rezultacie II rozbioru Polski
w 1793 r. Mińsk zajęli Rosjanie. W 1812 r.
miasto zostało zniszczone przez wojska Napoleona.
Maleńką starówkę mińską tworzą uliczki
niskich, skromnych, choć  starannie
odrestaurowanych budynków. Do cenniejszych
zabytków stolicy należą także: katedra św.
Ducha z XVII w., cerkiew Pietropawłowska z XVII
w., cerkiew św. Marii Magdaleny z XVIII w. oraz
kościół św. Rocha z poł. XIX w. W centrum
oglądać można pozostałości przedwojennej
zabudowy miasta. Generalnie Mińsk jest miastem
nowym, pomnikiem architektury socrealistycznej.
Można  tam
nadal, częściej niż w Rosji, oglądać
pamiątki epoki radzieckiej (pomniki Lenina i
innych zasłużonych dla systemu). W Narodowym
Muzeum Kultury i Historii można się zapoznać z
kulturalnym dorobkiem tego kraju.
Grodno (Hradna)
Miasto na zachodzie Białorusi, położone nad
Niemnem (305 tys. mieszk.); duży ośrodek
przemysłu, ważny port rzeczny, miasto
zamieszkane obecnie w około 30% przez
mniejszość polską. Gród warowny i osadę na
terenie dzisiejszego miasta założyli już w XI
w. książęta ruscy. Od początku XIV w. miasto
znajdowało się w granicach Litwy. W 1795 r. w
Grodnie obradował ostatni Sejm Rzeczypospolitej,
który zatwierdził III rozbiór Polski. W
Grodnie, w przeciwieństwie do większości miast
Białorusi, zachowało się wiele cennych
zabytków. Nad Niemnem wznosi się niski,
niepozorny Stary Zamek królewski z końca XIV w.,
przebudowany w XIX w., w którym obecnie mieści
się muzeum. Obok znajduje się Nowy Zamek,
pochodzący z XVIII w.  W mieście znajduje się kilka
cennych kościołów (m.in. barokowy, pojezuicki
kościół farny z bogatym wyposażeniem z epoki,
kościół św. Zofii z XIV w., kościół
Bernardynów z 1595 r., przebudowany w
następnych dwóch stuleciach), kościół i
klasztor franciszkanów z XVII w. i kościół
Wizytek z 1663 r. Do najstarszych budowli miasta
należy cerkiew św. Borysa i Gleba, pochodząca
z XII w.
|
